In der beeindruckenden Kulisse der Stuttgarter Gedächtniskirche entfaltete sich gestern Abend ein Konzert, das sowohl musikalisch als auch emotional tief bewegte. Im Rahmen der Armenischen Kulturtage Stuttgart präsentierte das Geghard Vocal Ensemble unter der Leitung von Anahit Papayan eine Darbietung, die weit über eine bloße musikalische Darbietung hinausging – sie war eine spirituelle Reise in die jahrtausendealte Geschichte und Kultur Armeniens.

Der Abend begann mit einer einführenden Erläuterung von Professor Navoyan, der dem Publikum einen faszinierenden Einblick in die armenische Kirchen- und Volksmusik gewährte. Mit wissenschaftlicher Präzision und Leidenschaft erklärte er die Bedeutung der armenischen Monodien, die sowohl in ihrer ursprünglichen Form als auch in modernen Arrangements einen zentralen Platz im Repertoire des Ensembles einnehmen. Diese Einführung verlieh dem anschließenden Konzert eine zusätzliche Dimension, indem sie die kulturelle Tiefe und historische Bedeutung der vorgetragenen Werke beleuchtete.

Mit dem ersten Ton des Chors verwandelte sich die Gedächtniskirche in einen Raum der Andacht und inneren Einkehr. Die glasklaren Stimmen des Geghard Vocal Ensembles füllten den Raum und schufen eine Atmosphäre, die gleichzeitig sakral und universell war. Besonders beeindruckend war die Art, wie der Chor die Kompositionen von Komitas, dem großen armenischen Komponisten, zum Leben erweckte. Seine Werke, die tief im armenischen Volksgeist verwurzelt sind, wurden mit einer solchen Emotionalität und Präzision dargeboten, dass die Musik die Grenzen von Raum und Zeit zu überwinden schien.

Die Auswahl der Werke an diesem Abend spiegelte die Vielseitigkeit des Ensembles wider. Neben den liturgischen Gesängen wurde das Publikum auch mit lebhaften armenischen Volksliedern verwöhnt. Die Dynamik, mit der das Ensemble zwischen dem Feierlichen der Kirchenmusik und der Fröhlichkeit der Volkslieder wechselte, zeigte nicht nur die technische Brillanz des Chors, sondern auch dessen tiefes kulturelles Verständnis. Besonders bei den Volksliedern füllte sich die Gedächtniskirche mit einer Lebendigkeit, die das Publikum spürbar berührte – es war, als würde die armenische Landschaft selbst durch die Musik lebendig werden.

Was dieses Konzert so besonders machte, war nicht nur die technische Perfektion des Chors, sondern auch die emotionale Tiefe, die in jeder Darbietung spürbar war. Die Stimmen der Sängerinnen, geführt von Anahit Papayan, vereinten sich in einer Harmonie, die das Publikum fesselte und in die Weiten der armenischen Musiktradition entführte. Jeder Ton schien perfekt auf die Akustik der Gedächtniskirche abgestimmt zu sein, wodurch die Musik eine besondere spirituelle Dimension erhielt.

In einer Zeit, in der kulturelle Begegnungen immer wichtiger werden, war dieses Konzert ein Beispiel dafür, wie Musik Brücken zwischen Völkern und Kulturen schlagen kann. Das Geghard Vocal Ensemble bot Stuttgart eine Aufführung, die nicht nur musikalisch, sondern auch kulturell von großer Bedeutung war. Die Armenischen Kulturtage erhielten durch dieses Konzert einen Höhepunkt, der lange in Erinnerung bleiben wird.

AGBW

18.10.2024, Շտուտգարտի Gedächtnis եկեղեցւոյ տպաւորիչ միջավայրին մէջ տեղի ունեցաւ համերգ մը, որ երաժշտական եւ զգացական խորունկ ազդեցութիւն ձգեց հանդիսատեսին վրայ։ Շտուտգարտի Հայ Մշակութային Օրերու ծիրէն ներս, Գեղարդ Երգեցիկ Խումբը, Անահիտ Պապաեանի ղեկավարութեամբ, ներկայացուց կատարում մը, որ զուտ երաժշտական ներկայացումէ մը աւելի էր՝ հոգեւոր ճամբորդութիւն մըն էր դէպի Հայաստանի դարաւոր պատմութիւնն ու մշակոյթը:

Երեկոն սկսաւ Պրոֆ. Դր. Մհեր Նաւոյեանի բացատրական խօսքով, որ հանդիսատեսին առջեւ բացաւ հայ եկեղեցական ու ժողովրդական երաժշտութեան պատմական շերտերը։ Գիտական ճշգրտութեամբ եւ խանդավառութեամբ ան բացատրեց հայ մոնոդիաներու (միաձայն երգերու) կարեւորութիւնը, որոնք իրենց աւանդական ձեւով կամ արդի մշակումներով մեծ տեղ գրաւած են խումբին երգացանկին մէջ։ Այս ներածութիւնը համերգին աւելցուց մշակութային խորութիւն մը եւ պատմական նշանակութիւն, որ կը լուսաբանէր ներկայացուած գործերուն էութիւնը։

Երբ խումբը արձակեց առաջին իսկ ձայնը, եկեղեցին փոխուեցաւ զուտ հոգեւոր վայրէ մը՝ ներքին ինքնամփոփման եւ ենթագիտակցութեան մէջ թաքնուած յիշողութիւններու աշխարհ։ Գեղարդ Երգեցիկ Խումբի մաքուր ձայները լեցուցին եկեղեցին՝ ստեղծելով մթնոլորտ մը, որ միաժամանակ սրբազան եւ համամարդկային էր։ Առանձնակի տպաւորիչ էր, թէ ինչպէս խումբը կենդանացուց Կոմիտաս Վարդապետի գործերը։ Անոր ստեղծագործութիւնները, որոնք խոր արմատներ ունին հայ ժողովուրդի հոգիին մէջ, այնպիսի զգացականութեամբ եւ ճշգրտութեամբ կը հնչէին, որ կարծես երաժշտութիւնը կը խախտէր տարածութեան ու ժամանակի սահմանները։

Այդ երեկոյ ներկայացուած գործերու ընտրութիւնը ցոյց կու տար խումբին բազմազանութիւնը։ Եկեղեցական երգերու կողքին, հանդիսատեսը վայելեց նաեւ կենդանի հայկական ժողովրդական երգեր։ Խումբին դինամիկան՝ եկեղեցական երաժշտութեան պաշտամունքային բնոյթէն դէպի ժողովրդական երգերու ուրախութեան անցնելուն մէջ, արտացոլացուց ոչ միայն անոնց արհեստավարժ վարպետութիւնը, այլ նաեւ խումբին խոր մշակութային ըմբռնումը։ Մասնաւորապէս ժողովրդական երգերու ժամանակ, եկեղեցին լեցուեցաւ այնպիսի կենսունակութեամբ, որուն ի տես հանդիսատեսը յուզուած էր՝ կարծես հայկական բնութիւնը կը վերակենդանանար երաժշտութեան ճամբով։

Համերգը հիանալի կը դարձնէր ոչ միայն խումբին տեխնիկական կատարելութիւնը, այլ նաեւ ամէն կատարումի մէջ զգալի զգացական խորութիւնը։ Երգչուհիներու ձայները, Անահիտ Պապաեանի խմբավարութեամբ, կը միախառնուէին այնպիսի ներդաշնակութեամբ, որ հանդիսատեսը կը կեդրոնացնէր եւ կը տեղափոխէր հայկական երաժշտութեան աւանդոյթներու դաշտերը։ Ամէն մէկ նոտա կարծես ճշդուած էր եկեղեցւոյ ակուստիկային՝ երաժշտութեան տալով հոգեւոր յատուկ չափաւորութիւն։

Մշակութային հանդիպումներու խիստ անհրաժեշտութեան ժամանակներուն մէջ, այս համերգը օրինակ մըն էր, թէ ինչպէս երաժշտութիւնը կրնայ կամուրջներ հաստատել ժողովուրդներու եւ մշակոյթներու միջեւ։ Գեղարդ Երգեցիկ Խումբը Շտուտգարտին ներկայացուց համերգ մը, որ ոչ միայն երաժշտական, այլ նաեւ մշակութային մեծ արժէք ունէր։ Հայկական Մշակութային Օրերը այս համերգով ունեցան բարձրակէտ մը, որ երկար ժամանակ կը մնայ հանդիսատեսին յիշողութեան մէջ։

ԲՎՀՀ