Lesungstext:

„Und ich bete darum, dass eure Liebe immer noch reicher werde an Erkenntnis und aller Einsicht, damit ihr prüfen könnt, was das Beste sei, damit ihr lauter und unanstößig seid für den Tag Christi, erfüllt mit der Frucht der Gerechtigkeit, die durch Jesus Christus gewirkt wird, zur Ehre und zum Lob Gottes.“ (Phil 1,9-11)

Von Pfr. Dr. Diradur Sardaryan

Einleitung

Liebe Gemeinde,

heute feiern wir Barekendan des Hisnak, den Auftakt zur Hisnak-Fastenzeit. Es ist eine Zeit der Freude, aber auch eine Zeit der Entscheidung. Eine Zeit, in der wir uns fragen: Wofür und wie lebe ich? Was treibt mich an? Welche Spuren hinterlasse ich in dieser Welt?

Der Apostel Paulus ruft uns in diesem Text auf, in der Liebe zu wachsen, die Welt mit Gottes Augen zu sehen und unser Leben so zu gestalten, dass es Frucht bringt – Frucht, die bleibt! Wenn wir das umsetzen, verändert sich nicht nur unser Leben, sondern das Leben unserer Familien, Nachbarn und Freunde. Unsere Gemeinden werden lebendig, und die Kirche wird zu einem Ort, an dem Hoffnung und Liebe spürbar sind. Lasst uns also eintauchen in diesen Ruf, den Paulus an uns richtet!

I. Wachsen in der Liebe: Das Herz des Glaubens

Paulus beginnt mit einem kraftvollen Gebet: „Ich bete, dass eure Liebe immer noch reicher werde.“ Was für eine Liebe meint er? Er meint keine oberflächliche, sentimentale Liebe, sondern die Liebe, die in der Wahrheit wurzelt:

• „Gott ist die Liebe“ (1 Joh 4,8). Alles, was wir tun, muss aus dieser Quelle fließen.
• „Liebe deinen Nächsten wie dich selbst“ (Mt 22,39). Diese Liebe ist aktiv. Sie zeigt sich im Umgang mit unserer Familie, unseren Kollegen und den Bedürftigen in unserer Mitte.

Diese Liebe ist wie ein Muskel: Sie wächst, wenn wir sie einsetzen. Wo könnten Sie heute Liebe praktizieren? Vielleicht im Vergeben? Vielleicht, indem Sie einem Nachbarn zeigen, dass Sie für ihn da sind? Oder – und das ist entscheidend – indem Sie einen Freund oder eine Freundin in die Kirche einladen. Denn wahre Liebe wünscht, dass Menschen zu Gott finden.

II. Unterscheiden, was wirklich zählt: Gott im Zentrum

Paulus betet weiter, „dass ihr prüfen könnt, was das Beste sei.“ Das ist eine Herausforderung! Unsere Welt lenkt uns oft ab, und wir verlieren aus den Augen, was wirklich zählt.

Jesus sagt in Matthäus 6,33: „Trachtet zuerst nach dem Reich Gottes und nach seiner Gerechtigkeit, so wird euch alles andere hinzugegeben werden.“
Hier liegt die Priorität: Gott muss an erster Stelle stehen. Wenn wir uns auf Ihn ausrichten, dann klären sich auch unsere anderen Lebensfragen. Aber was heißt das konkret?

• Unsere Zeit priorisieren: Wie viel Zeit widmen wir dem Gebet, der Bibel und der Gemeinschaft in der Kirche?
• Unseren Glauben bekennen: Sprechen wir mit anderen über unseren Glauben, oder verstecken wir ihn?

Wenn wir uns heute entscheiden, unser Leben mehr auf Gott auszurichten, werden wir erleben, wie sich die Dinge um uns herum verändern. Unsere Familie wird stärker, unsere Sorgen werden kleiner, und unsere Freude wird größer.

III. Frucht bringen: Geben und Dienen für Gottes Reich

Paulus spricht von der „Frucht der Gerechtigkeit“. Diese Frucht zeigt sich in unseren Taten. Jesus sagt in Johannes 15,8: „Darin wird mein Vater verherrlicht, dass ihr viel Frucht bringt und meine Jünger werdet.“
Frucht bringen bedeutet, dass unser Glaube sichtbar wird – nicht nur in Worten, sondern in Handlungen:

1. Engagement in der Gemeinde: Unsere Kirche ist mehr als ein Ort. Sie ist eine Mission! Wenn wir uns einsetzen – sei es durch Mitarbeit in einem Dienst, durch Gebet oder durch unsere Finanzen – tragen wir dazu bei, Gottes Reich zu bauen.
2. Finanzielle Unterstützung: Ja, auch das gehört dazu. Jesus selbst sagte: „Gebt, so wird euch gegeben werden“(Lk 6,38). Gott segnet einen fröhlichen Geber. Unsere Kirche braucht uns, damit wir gemeinsam wachsen können.
3. Menschen einladen: Wenn die Kirche für uns ein Ort der Hoffnung ist, warum laden wir dann nicht andere ein, diese Hoffnung zu erleben? Jeder von uns kennt jemanden, der Trost, Gemeinschaft oder Heilung braucht. Heute ist der Tag, diesen Menschen einzuladen!

IV. Leben zur Ehre Gottes: Ein Zeugnis sein

Paulus schließt mit dem Ziel all unseres Tuns: „zur Ehre und zum Lob Gottes.“ Alles, was wir tun, sollte Gott verherrlichen. Unser Leben ist wie ein Licht. Jesus sagt: „Ihr seid das Licht der Welt“ (Mt 5,14). Eine leuchtende Kirche zieht Menschen an!

Stellen Sie sich vor, unsere Kirche wäre so lebendig, so voller Liebe und Gerechtigkeit, dass Menschen gar nicht anders können, als zu sagen: „Dort will ich hingehen! Dort spüre ich, dass Gott lebt!“

Schluss: Ein Ruf zur Entscheidung
Liebe Geschwister, heute ist der Tag der Entscheidung. Paulus ruft uns auf, in der Liebe zu wachsen, unser Leben auf das auszurichten, was zählt, und Frucht zu bringen, die bleibt.

Wie sieht Ihre Antwort aus?

• Sind Sie bereit, Ihren Glauben aktiver zu leben?
• Sind Sie bereit, sich in unserer Gemeinde zu engagieren – sei es durch Ihre Zeit, Ihre Talente oder Ihre finanzielle Unterstützung?
• Sind Sie bereit, Menschen in die Kirche einzuladen, damit auch sie die Liebe Gottes erleben?

Gott segnet jede kleine Entscheidung, die wir heute treffen. Lassen Sie uns gemeinsam diese Fastenzeit nutzen, um unsere Liebe, unser Engagement und unser Zeugnis zu stärken – zur Ehre Gottes und zum Segen der Welt.

Gebet

Herr, wir danken dir für deinen Ruf, in deiner Liebe zu wachsen und Frucht zu bringen. Gib uns die Kraft, unser Leben auf dich auszurichten und unser Licht nicht zu verstecken. Segne uns, dass wir eine leuchtende Kirche sind, die Hoffnung und Freude in die Welt bringt. Lass uns großzügig sein in unserem Geben und stark in unserem Zeugnis, damit dein Name verherrlicht wird. Amen.

Ընթերցուած.

Եւ կ’աղօթեմ որ ձեր սէրը հետզհետէ աւելի շատնայ գիտութիւնով ու իմաստութիւնով, 10որպէս զի դուք լաւ բաները ընտրէք, որպէս զի մինչեւ Քրիստոսին օրը անկեղծ եւ առանց գայթակղութեան ըլլաք. 11արդարութեան պտուղներով լեցուած Յիսուս Քրիստոսին ձեռքով՝ Աստուծոյ փառքին ու գովեստին համար։

Փիլիպպեցիներ 1.9-11

Ներածութիւն

Սիրելի եղբայրներ եւ քոյրեր,

այսօր մենք Հիսնակաց Բարեկենդանը կը տօնենք՝ հիսնակաց պահոց շրջանի սկիզբը։ Այս շրջանը երկակի նշանակութիւն ունի. ան ուրախութեան շրջան է, բայց նաեւ՝ զօրաւոր ինքնաքննութեան ժամանակ։ Այս օրերուն մենք մեզի հարց կը տանք. ինչո՞ւ եւ ինչպե՞ս կ՚ապրիմ։ Ի՞նչն է որ կ՚առաջնորդէ զիս։ Ի՞նչ հետք կը ձգեմ այս աշխարհին վրայ։

Պօղոս առաքեալը իր այս ուղերձին մէջ մեզ կը հրաւիրէ աճիլ սիրոյ մէջ, կեանքը ուղղել դէպի Աստուած եւ արարել պտուղներ, որոնք կը մնան յաւիտեան։ Երբ մենք այս կոչը կ՚ընդունինք եւ կիրարկենք, մեր կեանքը կը նորոգուի, եւ մեր շրջապատի՝ ընտանիքներուն, ընկերներուն եւ հարեւաններուն կեանքը կը լուսաւորուի։ Մեր եկեղեցին կ՚ոգեւորուի, եւ մենք կը դառնանք յոյսի ու սիրոյ կենդանի վկաներ։ Եկէք խոկանք այս աստուածաշնչական պատգամին վրայ։

Ա. Աճիլ սիրոյ մէջ՝ հաւատքի սիրտը

Պօղոս կը սկսի իր պատգամը այս մաղթանքով. «Աղօթք կ՚ուղղեմ, որ ձեր սէրը աւելի եւս առատանայ»։ Այս սիրոյ մասին խօսելով՝ Պօղոս չի ակնարկեր պարզ զգացական կամ մակերեսային սէրի։ Ան կը խօսի խորունկ եւ աստուածային սիրոյ մասին, որ կ՚արմատանայ ճշմարտութեան մէջ.

• «Աստուած սէր է» (Ա Յովհաննէս 4.8)։ Այս սէրը մեր բոլոր գործերուն աղբիւրն ու հիմքն է։
• «Սիրես զմերձաւորդ որպէս զքեզ» (Մատթէոս 22.39)։ Սէրը գործողութիւն է եւ կը դրսեւորուի մեր ընտանիքի, ընկերներուն ու կարիքաւորներուն նկատմամբ մեր վերաբերմունքով։

Այս սէրը մկանուքի նման է. ան կը զօրանայ, երբ գործադրուի։ Մեզմէ իւրաքանչիւրը կրնայ մտածել. ո՞ւր կրնամ այսօր սէր ցոյց տալ։ Հաւանաբար ներողամտութեան մը միջոցով։ Կամ հարեւանին կամ ընկերոջ մէկ կեանքի բեռը թեթեւցնելով։ Կամ՝ եկեղեցի հրաւիրելով մէկը, որուն հոգիին կը պակսի յոյսն ու մխիթարութիւնը։ Սիրոյ դրսեւորումը ամենամեծ վկայութիւնն է։

Բ. Զանազանել կարեւորագոյնը՝ Աստուած կեդրոնացնել

Պօղոս կ՚ըսէ. «Որ զանազանէք այն, ինչ որ լաւագոյն է»։ Այսօրուան աշխարհը մեզ կը շեղէ շատ կողմերէ, եւ մենք յաճախ կը կորսնցնենք այն, ինչ իսկապէս կարեւոր է։ Սակայն Յիսուս կը յիշեցնէ մեզ. «Առաջ Աստուծոյ արքայութիւնը եւ անոր արդարութիւնը փնտռեցէք, եւ ամէն ինչ ձեզի պիտի աւելցուի» (Մատթէոս 6.33)։

Աստուած պէտք է մեր կեանքին կեդրոնը ըլլայ։ Երբ մենք կը վերամիացնենք մեր կեանքը Աստուծոյ, ան կ՚օգնէ մեզ պարզելու մնացեալ հարցերը։ Բայց ինչպէ՞ս կրնանք զանազանել կարեւորագոյնը մեր առօրեային մէջ.

• Մեր ժամանակը բաժնել իմաստութեամբ՝ աղօթքի, Աստուածաշունչի ընթերցանութեան եւ եկեղեցիի մասնակցութեան մէջ աւելի շատ ժամանակ տրամադրելով։
• Մեր հաւատքը վկայել՝ խօսիլ մեր հաւատքին մասին առանց ամչնալու։

Երբ մենք մեր կեանքը կ՚ուղղենք Աստուծոյ ներկայութեան, պիտի զգանք, թէ որքան խորք կը ստանայ մեր ներքին խաղաղութիւնն ու ուրախութիւնը։

Գ. Պտուղ տալ՝ ծառայութիւն Աստուծոյ արքայութեան

Պօղոս կ՚ակնարկէ արդարութեան պտուղին. այս պտուղը Աստուծոյ ներկայութեան տեսանելի արտայայտութիւնն է մեր կեանքին մէջ։ Յիսուս կըսէ. «Իմ Հայրս կը փառաւորուի, երբ դուք շատ պտուղ կը տաք» (Յովհաննէս 15.8)։

Պտուղ տալ կը նշանակէ, որ մեր հաւատքը պէտք է դառնայ տեսանելի մեր գործերով եւ վարքագիծով.

• Համայնքային ներգրաւուածութիւն՝ մեր եկեղեցին պարզապէս աղօթքի վայր չէ. ան առաքելութիւն է։ Ծառայելով տարբեր նախաձեռնութիւններու մէջ, մենք կը դառնանք Աստուծոյ գործակիցներ։
• Ֆինանսական աջակցութիւն՝ Յիսուս մեզ կը յորդորէ. «Տուէք, եւ ձեզի պիտի տրուի» (Ղուկաս 6.38)։ Մեր նուիրատուութիւնը Աստուծոյ գործին համար օրհնութիւն է։
• Մարդոց հրաւիրել եկեղեցի՝ երբ եկեղեցին կը դառնայ յոյսի եւ սիրոյ վայր, մենք պարտաւոր ենք ուրիշներուն հետ բաժնեկցիլ այս փորձառութիւնը։

Դ. Ապրել Աստուծոյ փառքի համար՝ լոյս ըլլալ աշխարհին

Պօղոս իր պատգամը կը եզրափակէ այս հիմնական կէտով. մեր կեանքը պէտք է ուղղուի Աստուծոյ փառքին։ Յիսուս կըսէ. «Դուք աշխարհի լոյսն էք» (Մատթէոս 5.14)։ Մեր կեանքի լոյսը պիտի առաջնորդէ մարդիկ դէպի Աստուծոյ արքայութիւնը։

Պատկերացուցէք եկեղեցի մը, ուր մարդիկ անմիջապէս զգան Աստուծոյ ներկայութիւնը՝ սիրոյ, խոնարհութեան եւ ծառայութեան միջեւ։ Այս լոյսը անտարբեր չի ձգեր ոչ ոքի։

Եզրափակում՝ կոչ որոշման

Այսօր Աստուծոյ ձայնը մեզի կ՚կանչէ։ Պօղոս կ՚ըսէ, որ պէտք է աճինք սիրոյ մէջ, մեր կեանքը ուղղենք կարեւորագոյնին վրայ եւ պտուղ բերենք, որ կը մնայ յաւիտեան։

• Պատրա՞ստ եք ձեր հաւատքը աւելի աշխուժ ապրել։
• Պատրա՞ստ եք աւելի նուիրուիլ համայնքին։
• Պատրա՞ստ եք հրաւիրել մարդոց, որպէսզի անոնք ալ Աստուծոյ ներկայութիւնը զգան իրենց կեանքերնէն ներս։

Աստուած մեզ կը հրաւիրէ այս պահոց շրջանը վերածել սիրոյ եւ ծառայութեան ընթացքի։ Եկէք միասին ապրինք եւ վկայենք Աստուծոյ փառքին համար։

Աղօթք

Տէր Աստուած, շնորհակալ ենք, որ մեզի կը հրաւիրես աճելու Քու սիրոյդ մէջ եւ պտուղ տալու Քու փառքիդ համար։ Տուր մեզի զօրութիւն՝ ապրելու Քու ներկայութեանդ մէջ եւ աշխարհին մէջ սերմանելու լոյսդ ու յոյսդ։ Ամէն։

Տիրատուր քհն. Սարդարեան
ԲՎՀՀ հոգեւոր հովիւ