In einem berührenden Rahmen fand am Sonntag, dem 20. Oktober 2024, die Präsentation des neuen Buches Unbetitelte Erinnerungen der armenischen Autorin Armine Sargsyan statt. Der Event war Teil der Armenischen Kulturtage in Stuttgart und brachte das Publikum in Kontakt mit einer kraftvollen literarischen Stimme, die in der Ferne nach ihrer Heimat ruft.

Sargsyan, deren Werk von Meistern wie Remarque, Joyce, Heine und Shakespeare beeinflusst ist, entführte die Anwesenden in die emotionale Welt eines Lebens zwischen zwei Kulturen. Mit einer packenden Lesung und einem tiefgründigen Gespräch über die Rolle der Literatur als Quelle mentaler Stärke schaffte es die Autorin, das Publikum in den Bann zu ziehen. „Worte sind das Tor zur Seele“, erklärte sie und sprach über die Fähigkeit der Literatur, das Gleichgewicht zwischen Vernunft und Emotion zu wahren.

Die Präsentation war mehr als nur eine Buchvorstellung – sie war ein intellektuelles und emotionales Erlebnis, das die Verbindung von Heimat, Exil und innerer Stärke eindrucksvoll widerspiegelte. Die Zuhörer gingen inspiriert und nachdenklich aus der Veranstaltung hervor, eine literarische Reise im Herzen Armeniens im Gepäck.

AGBW

Հոկտեմբերի 20-ին, Կիրակի օր, 2024 թուականին, մտերմիկ շրջանակի մը մէջ տեղի ունեցաւ Հայ գրող Արմինէ Սարգիսեանի նոր գիրքի՝ «Աներնագրի Յուշեր»-ու ներկայացումը։ Այս իրադարձութիւնը մաս կը կազմէր Շտուտգարտի Հայ Մշակութային Օրերուն, եւ ունկնդիրները առաջնորդեց դէպի հայ կնոջ մը հարազատ ձայնը, որու ստեղծագործութիւնը վեհապանծ ոճով կը կոչէ հեռաւոր Հայրենիքէն։

Սարգիսեանի գործերը ներշնչուած են այնպիսի վարպետներէ, ինչպիսիք են Ռեմարկը, Ջոյսը, Հայնէն ու Շէյքսփիրը, եւ ան իր կարդացած հատուածներով հանդիսականները տեղափոխեց կեանքի մը խորը զգացական աշխարհին մէջ՝ երկու մշակոյթներու սահմանագծին վրայ։ Գիրքի ընթերցումէն եւ խորաթափանց քննարկումէ ետք, ուր կը խօսուէր գրականութեան դերը՝ որպէս մտաւորական զօրութեան աղբիւր, Սարգսեան կարողացաւ ունկնդիրները բաւարար ներշնչումով մը կապել իր ստեղծագործութեան հետ։ «Բառերը հոգիին դարպասն են», ըսաւ ան, անդրադառնալով այն կարողութեան, թէ գրականութիւնը ինչպէս կրնայ պաշտպանել բանականութեան եւ զգացականութեան միջեւ հաւասարակշռութիւնը։

Այս ներկայացումը պարզապէս գիրքի ցուցադրում մը չէր՝ ան եղաւ մտաւորական եւ զգացական փորձառութիւն մը, որ հարազատօրէն արտացոլաց կորսուած հայրենիքի, աքսորի եւ ներքին զօրութեան նուրբ կապը։ Հանդիսատեսները ներշնչուած եւ խորախոհ դուրս եկան այս միջոցառումէն՝ իրենց սրտին մէջ նոր ու յատկանշական գրական ուղեւորութիւն մը տանելով դէպի Հայաստան։