Lukasevangelium 2, 22-40


Liebe Freunde,

es sind besondere Tage, die wir gerade in unserem Kirchenjahr erleben. Heute gedenken wir den Surb Sargis, den blitzschnellen Heiligen, der kommt zur Hilfe im Name Christi. Seine Kraft bekommt er durch seine restlose Liebe zum Gott, durch seinen unerschütterlichen Glauben, in dem Er bekennt: „Zu verherrlichen ist nur der eine Gott, die Allerheilige Dreifaltigkeit, der Himmel und Erde erschaffen hat. Feuer und Idolen sind aber von Natur aus, keine Götter, denn der aus der Erde erschaffene Mensch kann sie zerstören“.

Ab Sonntagabend feiert die Armenische Kirche dann das Fest Darstellung des Herrn, oder wie wir es auf Armenisch sagen: „Տեարնընդառաջ“ (Tearnendaratsch, übers. „Dem Herrn entgegen“). Genannt auf Armenisch so, weil an diesem Tag der Greise Simeon dem 40.-tägigen Herrn entgegen kommt, um Ihn in seinem Schoss zu empfangen. Und er segnet dabei die Hl. Gottesmutter Maria und prophezeit: „Siehe, dieser ist dazu bestimmt, dass in Israel viele zu Fall kommen und aufgerichtet werden, und er wird ein Zeichen sein, dem widersprochen wird“ (Lukas 2, 34).

Diese Prophezeiung könnte man falsch verstehen, wenn man die Heilige Schrift nicht kennen würde. Unser Herr Jesus Christus, auf den sich diese prophetischen Worte beziehen, ist nicht gekommen, um als Stolperstein jemanden zum Fall zu bringen oder gar die Todesursache von jemandem zu sein. Nein, Er ist gekommen, um allen Menschen, allen Nationen, das Heil auf die Erde zu bringen. Er ist gekommen, um die ganze Menschheit zu erretten. Er ist gekommen, um den gefallenen Menschen wiederzubeleben und ihn zu erheben. Er ist nicht gekommen, um eine Trennung zwischen Menschen und Nationen herbeizuführen, sondern um Menschen zu vereinen, damit es eine Herde und ein Hirte wird (Joh 10,16).

Wir, die Menschen, sind selbst aufgrund unserer Sünden und bösen Neigungen Ursache dafür, dass Jesus Christus, nicht Grund unserer Erhebung, sondern des Falls wird. Wir können Ihn als einen Feind sehen und Ihn ablehnen. Wir können aber auch Ihn annehmen, aus ganzem Herzen, als den Erlöser der Welt. Wir entscheiden, ob wir Ihn annehmen oder nicht, aus freien Stücken.

Wenn es aber unsere Entscheidung ist, dann sollten wir uns heute für Ihn entscheiden. Wir haben die Beispiele des Surb Sargis und des Greisen Simeon. Sie zeigen uns, dass die Gnade Gottes ihnen zuteilwird, weil sie sich für Gott entschieden haben, Ihn restlos lieben und Ihn in ihren Herzen tragen.

Lasst uns auch nach dieser erhabenen Würde streben. Lasst uns unsere Liebe zum Herrn zeigen, indem wir seine heiligen Gebote halten, damit Er auch in unseren Herzen für sich selbst einen leuchtenden Tempel baut und wir dadurch Träger des Göttlichen werden, für unser Leben und für die Welt um uns herum. Lasst uns für den Herrn Jesus Christus entscheiden. Lasst uns Ihm entgegen gehen. Amen.

Pfr. Dr. Diradur Sardaryan

Ավետարան ըստ Ղուկասի 2, 22-40


Բարև ձեզ, սիրելի ընկերներ,
յուրահատուկ օրեր ենք վերապրում ներկայիս մեր եկեղեցական կյանքում: Այսօր մենք նշում ենք Սուրբ Սարգս Զորավարի հիշատակը, արագահաս սրբի հիշատակը, ով գալիս է օգնելու բոլոր կարիգավորներին հանուն Քրիստոսի։ Նա իր զորությունը ստանում է Աստծո հանդեպ իր լիակատար սիրո, իր անսասան հավատքի միջոցով, որով խոստովանում է. «Երկրպագելի է մեկ Աստված` Ամենասուրբ Երրորդությունը, ով ստեղծել է երկինքն ու երկիրը: Իսկ կրակը կամ կուռքերը ի բնե աստվածներ չեն, հողեղեն մարդը դրանք կարող է փչացնել»:
Կիրակի երեկոյան Հայ Եկեղեցին տոնելու է Քրիստոսի քառասնօրյա գալուստն ի տաճար, Տեառնընդառաջը: Տոնը այդպես է կոչվում, որովհետև այդ օրը Սիմեոն ծերունին գալիս է ընդառաջ 40-օրյա մանուկ Քրիստոսին` ընդունելու Նրան իր գրկում: Այդ պահին նա օրհնում է Սուրբ Մարիամ Աստվածածնին և մարգարեանում. «Ահա սա նա է, որ պատճառ է դառնալու Իսրայէլի մէջ շատերի անկման ու բարձրացման եւ նշան հակառակութեան» (Ղուկաս 2.34):
Այս մարգարեությունը կարող է սխալ ընկալվել, եթե չիմանալ Սուրբ Գիրքը: Չէ որ մեր Տեր Հիսուս Քրիստոս, որին վերաբերվում են այս մարգարեական խոսքերը, չեկավ ինչ-որ մեկի անկման կամ մահվան պատճառ դառնալու համար: Ոչ, Նա եկավ բոլոր մարդկանց, երկրի վրա բոլոր ազգերին, փրկություն բերելու համար: Նա եկավ փրկելու ողջ մարդկությանը: Նա եկավ բարձրացնելու մեղքի մեջ ընկած մարդկությանը։ Նա չեկավ մարդկանց և ազգերի միջև բաժանում առաջացնելու համար: Այլ եկավ միավորելու բոլոր մարդկանց, որպեսզի լինի «մի հոտ և մի հովիվ» (Հովհ. 10,16):
Մենք, մարդիկ, մեր մեղքերով և չար հակումներով, ինքներս ենք պատճառ դառնում, որ Հիսուս Քրիստոս լինի մեզ ոչ թե վերհամբառման, այլ անկման առիթ: Մենք կարող ենք Նրան տեսնել որպես թշնամի և մերժել Նրան: Բայց կարող ենք նաև ընդունել Նրան, մեր ամբողջ սրտով, որպես Աստված՝ աշխարհի Փրկիչ: Մենք ենք ընտրում՝ ընդունել Նրան, թե ոչ և դա անում ենք ազատ կամքով:
Բայց եթե դա մեր ընտրությունն է, ապա եկեք այսօր ընտրենք Քրսիտոսին: Մենք ունենք մեր սրբերի օրինակները։ Ունենք Սուրբ Սարգիսի օրինակը։ Ունենք Սիմեոն ծերունու օրինակը։ Նրանք ցույց են տալիս մեզ, որ Աստծո շնորհը տրվել է իրենց, որովհետև իրենք են ընտրել են Աստծուն, սիրել են Նրան իրենց ամբողջ էությամբ և կրում են Նրան իրենց սրտերում:
Եկեք մենք էլ միասին ձգտենք այդ վսեմ պատվին։ Տիրոջ հանդեպ մեր սերը ցույց տանք՝ պահելով Իր Սուրբ Պատվիրանները, որպեսզի Տերն էլ մեր սրտերում իր լուսավոր տաճառը կառուցի, որպեսզի մենք էլ դառնանք աստվածակիր, թե մեր և թե մեզ շրջապատող աշխարհի համար։ Ընտրենք Հիսուս Քրիստոսի հետ լինելը: Գնանք Տիրոջն ընդառաջ։ Ամեն։

Տիրատուր քհն․ Սարդարյան